Zamaniır Belki Gitmenin

Zamanıdır belkide gitmenin 
Solmuş bir gül bırakıyorum avuçlarına
Bak yine ne çok yakıştı
Buğulu gözlerime hüzün
Ve...ben yeniden yol alıyorum 
Yalnızlığın sokaklarına Gidiyorum
Sisli düşler arasına
Veryansın ederek tüm yaşananlara
Yakıp yıkarak yüreğimdeki gemileri
Demir alıyorum
Uçsuz bucaksız okyanuslara
Dönüşü yok bu gidişlerimin
Bir veda nın eşiğinde benliğim
Koca bir uçurum gibi şimdi sevmeler
Bir adım atsam kaybolacağım yokluğunda...